Annemieke redde leven van vader jeugdspeler ADO Den Haag

Jack (48) haalde zijn zoon Bradley vijf jaar geleden op van zijn training op De Afrap, toen plotseling zijn hart stopte met pompen. Annemieke (31), destijds fysiotherapeute van onze Jeugdopleiding, redde samen met andere ouders zijn leven.

Jack: “De training van mijn zoon was nog bezig. Ik stond te pingpongen in de kantine met andere vaders en een broertje van een van de voetballertjes. Plotseling werd ik duizelig. Vanaf dat moment weet ik helemaal niks meer. Ze hebben me verteld dat ik omviel. Andere vaders hebben me opgevangen en m’n val gebroken. Een moeder is direct gestart met mond-op-mond beademing en hartmasssage. Een kantinemedewerker heeft 112 gebeld. Ze zijn op zoek gegaan naar een AED. Die bleek boven te liggen in een kamertje dat op slot zat. Degene met de sleutel was er snel bij. M’n zoon was toen 11. Gelukkig heeft hij er niks van gezien. Hij wilde de kantine in na z’n training. Andere ouders hebben ‘m opgevangen en weggehouden bij de reanimatie”.
Annemieke was zo’n 200 meter verderop bezig in de fysiokamer: “Ik werd gebeld dat iemand in de kantine zich niet helemaal lekker voelde. Het klonk niet urgent. Een volgend belletje kort daarna was duidelijker: “Er gaat hier iemand dood!”. "Ik heb een sprint ingezet naar de andere kant van het complex. Iedereen ging aan de kant toen ik de kantine binnenkwam en ik heb de reanimatie overgenomen. Toen ze aankwamen met de AED heb ik de plakkers op z’n borst gedaan. Na analyse van de AED, kreeg Jack één schok. Ik moest doorgaan met reanimeren. Hij was al bij kennis toen de ambulance kwam. De ambulancebroeder grapte nog dat hij wel zelf naar het ziekenhuis kon. Jack is zelf de ambulance ingestapt”.

Jack: “Ik werd er echt heel plotseling door overvallen. Ik voelde me altijd hartstikke gezond. Het moment dat ik bijkwam in de kantine weet ik nog heel goed. Als eerste hoorde ik geluiden, maar ik zag nog niks. Daarna kwam er wat wazig zwart/wit beeld. Als een oude computer die opnieuw aan het opstarten is. Ik hoorde ze roepen naar me, maar ik kon niets zeggen. Ik heb 5 weken in het ziekenhuis gelegen, voor 6 bypasses en implantatie van een ICD. Daar begon ik me langzaam te realiseren wat er was gebeurd. Het was een soort puzzel waar ik beetje bij beetje van iedereen de stukjes kreeg. Nu gaat het hartstikke goed met me. Ik ben weer volledig aan het werk. Vroeger werd ik meer geleefd, ging ik op in de dagelijkse sleur. Sinds m’n reanimatie, realiseer ik me hoe kwetsbaar ik ben als mens. Ik geniet nu meer van het leven dan daarvoor.”

Annemieke en Jack hebben samen nog een keer een bakkie gedronken. Ze zijn alle twee heel nuchter, hebben niet zo’n behoefte gevoeld om er veel over te praten. Toch heeft deze ervaring invloed gehad.
Jack: “Als ik ergens ben, kijk ik wel gelijk waar de AED’s hangen. Veel collega’s op het werk en andere ouders in m’n omgeving zijn na mijn ervaring een reanimatietraining gaan volgen”.
Annemieke: “De AED bij de jeugdopleiding hangt inmiddels meer in het zicht en is voor iedereen bereikbaar. We hebben ook meer aandacht voor het onderhoud. En behalve de medische staf kan nu ook ander personeel van ADO Den Haag een reanimatietraining volgen”.

Lex Immers

Ook de selectie volgde dit najaar een reanimatietraining. Lex Immers heeft zich direct daarna aangemeld als burgerhulpverlener: "Na de reanimatietraining realiseerde ik me dat ik levens kan redden. Daarom heb ik mij aangemeld als burgerhulpverlener. We hebben nog veel burgerhulpverleners nodig in en rond Den Haag. Kan jij reanimeren?"

Meld je dan ook aan als burgerhulpverlener!"