Over precies een maand zijn de kinderen van Playing for Success klaar met hun lessen. Spelenderwijs wordt hen een extra leermoment aangeboden. ADO Den Haag in de Maatschappij sprak met de leerlingen over wat zij er tot nu toe van vonden. Ook spraken wij met de leraressen van Playing for Success (PfS), Willie Spierenburg en Jilardine Vries, over wat dit project nou zo belangrijk maakt.
Juf Willie verklaart: “De kinderen die hier komen hebben wat meer motivatie nodig. Daarom is het goed als wij hen onbewust bezig laten zijn met leren. Zo laat je zien dat het best leuk kan zijn om te leren. Het is wel belangrijk dat er aan het eind van de les op gewezen wordt, anders leren ze er niets van. “
Isabel, Timothy en Mila, leerlingen van PfS, geven hun mening. De drie zijn allemaal erg enthousiast over het programma, zelfs terwijl zij de lessen volgen op hun enige vrije middag in de week, woensdagmiddag. Zo vertelt Mila: “Ik heb er altijd zin in, thuis verveel ik me nog weleens. Vaak doe je daar iedere middag hetzelfde, maar hier doen we allerlei nieuws.”
Volgens de juffen zijn de meest voorkomende moeilijkheden toch wel ‘een eigen mening geven’ en ‘voor de groep praten’. Juf Jilardine zegt: “Zoals al eerder genoemd, proberen wij deze moeilijkheden aan te pakken door de kinderen er onbewust aan te laten werken, door ze met elkaar te laten discussiëren bijvoorbeeld. Ook laten wij ze met ons de dagpresentatie doen, ze vinden het namelijk hartstikke leuk om iets met ons te doen. Later reflecteren wij dan met hen, je stond wel voor de hele groep hè!”
Timothy en Isabel vertellen samen hoe PfS hun helpt bij het oplossen van moeilijkheden: “Ze letten goed op je en corrigeren dan waar het nodig is. Ze lossen niets voor ons op, maar zorgen ervoor dat we het zelf kunnen. Ook moeten we gewoon heel erg veel oefenen op verschillende manieren. Het scheelt ook erg dat we hier met allemaal leerlingen zitten die dingen lastig vinden. “
En of de leraressen ook echt vooruitgang opmerken? “Jazeker”, zeggen Willie en Jilardine, “over het algemeen is de grootste verandering de zogenaamde stille muisjes die ineens hun vinger opsteken en vragen stellen. Dit komt natuurlijk omdat ze het hier gewend raken en dan gaan ze meer durven, maar ook juist de drukke kinderen die hun rust vinden en het beste uit henzelf naar boven halen.”
Tekst: Daphne van den Bree