Ons heeft het verdrietige bericht bereikt dat voormalig ADO-speler Harry Vreken is overleden op de leeftijd van 85 jaar. ADO Den Haag wenst de familie en nabestaanden van Harry veel sterkte met het verwerken van het verlies.
Vreken maakte op zijn zestiende al zijn debuut voor het eerste elftal. Toenmalig trainer Ben Tap achtte de tijd daarvoor rijp, maar Harry’s vader moest wel toestemming geven. Dat gebeurde ook, want pa Vreken was maar wat trots dat zijn jongste zoon in ADO 1 zou gaan spelen. Tot en met 1962 zou Vreken in 113 competitiewedstrijden, zeven bekerduels en 31 vriendschappelijke ontmoetingen in het hoogste elftal van de club acteren. In een periode van ruim tien jaar speelde hij dus in totaal 151 keer in ADO 1. In de Eredivisie kwam hij tot 34 optredens en negen goals.
Vreken kwam uit een sportminnende familie. Hij werd geboren en groeide op in de Van Ostadestraat, waar zijn vader een bakkerij had. Harry was de jongste van de drie zoons die het gezin Vreken telde. Gerry was de oudste en maakte deel uit van het ADO dat in 1942 en 1943 landskampioen werd. Harry, die twaalf jaar jonger was, maakte deel uit van het ADO uit de jaren vijftig. Hij maakte de overgang mee van het amateurvoetbal naar het betaalde voetbal. Hij kwam ook uit voor het elftal van ADO dat op 28 november 1954 zijn eerste wedstrijd als (semi)profclub speelde. Thuis in het Zuiderpark tegen EDO, dat met 1-2 won.
Een hoogtepunt in de loopbaan van Vreken was het kampioenschap dat ADO in het seizoen 1956/1957 behaalde in de Eerste divisie A, waardoor de club voor het eerst promoveerde naar de Eredivisie. Dat seizoen speelde Vreken zeven wedstrijden, waar hij één keer scoorde. Dat ene doelpunt deed er wel toe, want daarmee droeg hij concreet bij aan de zege van 3-1 op directe rivaal Alkmaar. Deze overwinning bracht ADO definitief op kampioenskoers en richting Eredivisie. Op 5 mei 1957 ging de kampioensvlag in top na de thuiszege van 3-0 op De Graafschap.
Snelheid, hard schieten en een scherpe demarrage waren de sterkste wapens van Vreken, die vrijwel altijd fungeerde als rechtsbuiten. In ADO’s kampioensjaar maakte hij deel uit van de vijfmansvoorhoede met Theo Timmermans (rechtsbinnen), Carol Schuurman (midvoor), Mick Clavan (linksbinnen) en Lex Rijnvis (linksbuiten). Vreken toonde zich in rechtstreekse duels met tegenstanders enigszins voorzichtig. De gereserveerde indruk die hij maakte zal wellicht gekomen zijn door het feit dat hij tweemaal zijn been brak. Het aantal wedstrijden dat hij speelde was ongetwijfeld veel hoger geweest als zijn blessuregevoeligheid hem niet diverse keren parten zou hebben gespeeld.
Na de invoering van het betaalde voetbal bleef Vreken altijd semiprof. Toen ADO vanaf 1962 vaker overdag ging trainen, betekende dat min of meer het einde van zijn voetballoopbaan. In 1970 verhuisde Vreken voor zijn werkgever naar Apeldoorn, maar hij kwam nog regelmatig naar Den Haag, bijvoorbeeld als er een reünie van ADO of een dag van de PensionADO’s werd gehouden.
