In deze voetballoze periode, waarin de gezondheid van eenieder met stip op één staat, halen wij graag diverse verhalen uit onze clubhistorie uit de oude doos. Vandaag het verhaal over Hennie Ardesch. De doelman was tussen 1966 en 1973 verbonden aan ADO (FC) Den Haag en overleed afgelopen jaar op 76-jarige leeftijd. Dit verhaal schreef Frans Leermakers als een soort van eerbetoon.
Natuurlijk was Hennie Ardesch ijdel. Hij was er trots op je de dingen te laten meebeleven waarmee hij passievol bezig was. En dat was met veel. Daarin stonden voetbal, familie en sociaal-maatschappelijke activiteiten centraal. Met zijn 76 jaar was hij nog zo kwiek en energiek als een jonge hond.
Bewonderenswaardig en meeslepend was dit, hij gaf zijn medemens er energie mee. Bijna dagelijks postte hij wel een bericht en foto’s op Facebook. Op 22 november 2019 bijvoorbeeld, toen hij poseerde met het elftal van zijn kleinzoon en waarvoor hij als scheidsrechter optrad. Twee dagen later, een sms-je: een foto met de tekst ‘Symposium en training voor Arsenal Soccer Academy in Athene geven met tolk en trainer George Katsivelos’. Zijn laatste...
Op 26 november 2019 was Hennie niet meer. Niet lekker geworden bij een lezing in Deventer, met de grootste spoed per ambulance naar Zwolle, waar hij overleed door een hartstilstand. Ongeloof bij ieder die hem kende. Hoe kon hem zoiets overkomen? Nog volop in het leven en bruisend van energie. Zo kwiek, zo stralend, immer opgewekt, fit en wel. Hoe bizar, wreed, meedogenloos, onbarmhartig kon toch de dood toeslaan.
Hoewel altijd semiprof vertoefde Ardesch, die in de jeugd begon met voetbal bij Phenix en later overstapte naar de junioren van SC Enschede, in de jaren zestig en zeventig toch duurzaam in de top van het nationale profvoetbal. Als doelman bij FC Twente, ADO en FC Den Haag. Zelden trainde hij overdag, omdat hij zijn maatschappelijke loopbaan boven alles stelde. Hij trainde daarom vaak bij het tweede elftal of zelfs de jeugd. Zijn gedreven instelling, het vermogen goed te plannen en te organiseren deden hem sportief en zakelijk slagen.
Naar topclub ADO
In de jaren zestig ging het slecht met de textielindustrie in Enschede. Reden voor Ardesch om naar het westen te gaan. Hoewel Johan Cruijff in opdracht van Rinus Michels hem polste voor Ajax, ging Ardesch naar ADO, dat voor hem een baan regelde bij Gazan Confectie-industrie. Hij begon er nooit, omdat er toevallig tegelijkertijd werd gereorganiseerd. Noodgedwongen was hij de eerste vier maanden full prof. Toen ADO’s toenmalige spits Piet van Miert zijn been brak realiseerde Hennie zich het riskante van full prof zijn en nam zich voor: nooit alles op voetbal richten! Hij ging overdag werken bij Uitzendbureau Stenotype Duplicate en later bij ASPA in Delft. Kantoorinrichting, leuk werk. Als broekie orders binnenhalen van 2,5 miljoen gulden, van Rijkswaterstaat en ABP, dat verhuisde naar Heerlen. Hennie kwam gemakkelijk binnen dankzij zijn bekendheid via ADO, dat hij toen in alles een topclub vond.
Ondanks de florerende maatschappelijke loopbaan verleidde Atlético Madrid in 1971 de toenmalige Haagse Tukker bijna toch full prof te worden. Hij keepte een berenwedstrijd tegen de Spaanse club (3-2 voor ADO). Trainer Michel Domingo wilde hem voor een gigantisch salaris vastleggen. Mits de grenzen open zouden gaan voor buitenlanders. Maar dat gebeurde pas twee jaar daarna. Barcelona legde vervolgens prompt Cruijff vast. Later, na een vriendschappelijk duel van FC Twente met IFK Göteborg, werd Ardesch door de Zweedse club een tweejarig contract voorgelegd. De manager van IFK Göteborg was Ove Kindvall; uitgerekend Feyenoords succesvolste spits aller tijden, die Ardesch in één van de meest opzienbarende wedstrijden in het Haagse Zuiderpark viermaal passeerde!
ADO - Feyenoord (3-6) op 24 september 1967 was namelijk een nachtmerrie voor Ardesch. Onder de lat in de Haagse basiself, de Noordtribune voor het eerst in gebruik... nooit eerder waren er 28.000 toeschouwers in het Zuiderpark. Bij rust 2-2, na rust liepen de Rotterdammers uit naar 2-4, maar de thuisclub kroop dichterbij, leek langszij te komen. Tot Hans Kraaij (sr) vanaf het middenveld de bal met een ongevaarlijke vrije trap richting het Haagse doel joeg. Ardesch kwam zijn doel uit, de bal zeilde over hem heen. Ardesch stortte kronkelend ter aarde. Bijna 50 jaar na dato schoot Ardesch tijdens een interview nog eens overeind: “Even, voor alle duidelijkheid: ik liep niet onder die bal door. Ik kreeg een acute niersteenaanval en verging van de pijn!”
Vier maanden daarvoor beleefde Ardesch met ADO de trip van zijn leven. Dat was de tour van zeven weken door de Verenigde Staten met wedstrijden tegen Europese en Zuid-Amerikaanse clubs ter promotie van ‘soccer’ in Amerika onder de naam San Francisco Golden Gate Gales. Hoewel hij tweede doelman achter Ton Thie was, voelde Ardesch zich een volwaardige keeper en lid van de selectie. En de trainers, met name Ernst Happel en later Vaclav Jezek, hadden het grootste respect voor de wijze waarop hij zijn rol vervulde.
24 september 1967. Opening Noord tribune. ADO met Van der Burch, Ardesch (tweede van linksboven), Vos, Mansveld, De Zoete, Villerius, Heijnen, Houwaart, Maassen, Schoenmaker, Aarts.
Gehuldigd voor 250 keer bank zitten
Op 12 maart 1972 baarde Ardesch opzien door de huldiging voor zijn 250ste wedstrijd als bankzitter. De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat de zaak wel min of meer in scène was gezet. FC Den Haag had behoefte aan positieve publiciteit. Toen Barend en Van Dorp langs kwamen voor hun programma ‘Sportief zijn, Beter worden’ van (toen nog) piratenzender Veronica bedacht men: Hennie, jij zit nu zes seizoenen bij de club. In al die tijd nagenoeg altijd reserve achter Thie. Alles bijeen wel 250 wedstrijden. Leuk item voor Barend en Van Dorp. Zo werd Ardesch vóór FC Den Haag - FC Groningen gehuldigd. ‘Bloemen, cadeaus, gratis etentje, mooie boel!’
Zijn Europese bekeroptredens (alleen Aris Bonneweg - FC Den Haag) kreeg een enorme uitbreiding toen hij in 1973 terugkeerde naar FC Twente. Doordat ASPA in Enschede de oprichting van een vestiging aan Ardesch toevertrouwde verliet hij Den Haag. Op de dag dat hij tekende voor zijn oude club schorste de UEFA Twentes eerste doelman Piet Schrijvers voor drie wedstrijden. Ardesch moest internationaal aan de bak. Het seizoen daarop vertrok Schrijvers naar Ajax en kreeg Ardesch de ruimte zowel in de competitie als in het Europese bekervoetbal. FC Twente bereikte zelfs de finale van de UEFA Cup. Daags voor de eerste van de twee confrontaties met Borussia Mönchengladbach (in Düsseldorf) was hij in het hotel getuige van de arrestatie van kamergenoot en collega-doelman Volkmar Gross. De advocaten van diens voormalige Duitse echtgenotes eisten geld voor nog openstaande alimentaties.
12 maart 1972: Hennie Ardesch (rechts) wordt voorafgaand aan FC Den Haag - FC Groningen (5-0) gehuldigd voor zijn 250ste wedstrijd als bankzitter.
Maatschappelijk
Na FC Twente kwam Ardesch nog als tijdelijke kracht uit voor FC VVV en Go Ahead Eagles om er de keepersnood te lenigen. Maatschappelijk boerde hij uitstekend en bracht het uiteindelijk tot directeur speciale projecten van betonmortelgigant Mebin. Het bedrijf leverde met Ardesch als projectleider het merendeel van de betonmortel voor de destijds politiek omstreden en veel besproken Hoge Snelheidslijn (HSL). In zijn vrije tijd was Ardesch onder meer 25 jaar verslaggever bij Omroep Oost, was hij keeperstrainer van de vrouwen van FC Twente, zette hij een eigen keepersacademie op, werd hij lid van de ledenraad van de KNLTB (tennisbond) en sponsordeskundige district Oost van de KNVB en praatte hij ook regelmatig met de Enschedese sportwethouder over zaken die voetbalclubs aangingen. Hij was medeoprichter van de politieke partij Burgerbelangen Enschede en initiatiefnemer van de Stichting Vitaliteit en Veiligheid voor Senioren. Bovendien vond hij nog tijd actief te voetballen. Bij PW, in het zevende als spits. En toen FC Twente haar diepste crisis beleefde en het voortbestaan echt aan een zijden draadje hing, was Ardesch in de frontlinie te vinden van het gevecht voor het behoud van de club. Bij de Enschedese club vervulde hij een ware ambassadeursrol, met onder meer het verzorgen van rondleidingen door de Grolsch Veste, de thuishaven van FC Twente.
Sport stond ook in het middelpunt van de belangstelling binnen zijn gezin. Zijn vrouw Julia volgde hem trouw, waar hij ook speelde. Zoon Rick voetbalde onder meer bij Sparta Enschede en houdt zich bezig met het ontwikkelen van activiteiten om jeugd sportief in beweging te krijgen onder de projectnaam ‘Sportveer’. Hennie steunde en ondersteunde hem daarin. Zijn dochter Judith zorgde ervoor dat het keepersvak een veelbesproken onderwerp bleef binnen de familie. Zij trouwde met Sander Westerveld, de doelman die uitkwam voor onder meer FC Twente, Vitesse, Liverpool, Real Sociedad, Almería, Ajax Cape Town en zesmaal voor Oranje. En ook hun zoon Sem houdt inmiddels de eer van de keepersfamilie hoog als talentvolle doelman in de opleiding van AZ. Zij zullen in Hennie als hun volger, supporter en inspiratiebron missen.
Artikel uit: ADO Den Haag Magazine | Seizoen 2019-2020 | Nummer 2