Morgenstond heeft goud in de mond. Een bekend gezegde waarin de schoonheid van de eerste uurtjes van de dag wordt getypeerd. Het spreekwoord werd niet gebruikt door de spelers van ADO Den Haag in de nacht van vrijdag op zaterdag. Het edelmetaal was niet zichtbaar en eerder voelde het tijdstip van vier uur in de ochtend als een loden last.
Toch stond het als vertrektijd vermeld op het draaiboek voor acht dagen trainingskamp aan de Turkse Riviera. Net als vorig jaar januari. Zelfde plaats, zelfde hotel, zelfde faciliteiten en zelfde luchthaven Schiphol. “Zo weer lekker op weg naar een bakkie koffie van zes euro”, was een veelgehoorde uitspraak in de bus. Met discussies of het potje jam van drie euro ook nog ingekocht zou gaan worden.
Bij aankomst op de luchthaven was al snel duidelijk dat de pinpasjes getrokken konden worden. Hier was niet aan te ontkomen. Waarom? Bij aankomst bleek de vlucht naar Antalya, die om zeven uur zou gaan vetrekken, met minimaal drie kwartier vertraagd. Het gaf een ieder de gelegenheid om goed gemutst in te checken. Alle tijd tenslotte en de koffie, jam, broodjes en andere veel te dure etenswaren dienden te worden aangeschaft om de tijd te doden. En het zingen van hits van George Baker. De zanger van hits als 'Una paloma blanca' en natuurlijk 'Little green bag' zat aan dezelfde dure broodjes en drankjes, terwijl hij zich mengde tussen de selectie en staf. Hij straalde uit wat een beetje botox en haarverf met een mens kan doen.
Een verandering van gate zorgde nog even voor verwarring, maar om kwart voor 8 konden de riemen vast en kon er koers gezet worden naar Antalya. Bij aankomst gingen nog even wat reisgenoten op de foto met Lex Immers. Het wachten op de bagage bleek nog even een onverwachte hindernis, maar daarna ging het snel. Busje in en op weg naar 'de blik van herkenning'. Althans, voor de meeste van selectieleden en staf. Zoals dat nou eenmaal hoort in de voetbalwereld zat iedereen op dezelfde kamer, dezelfde plek bij het eten en werd er gegeten van hetzelfde buffet als twaalf maanden geleden.
En na twee uurtjes rusten op de kamers was er de eerste training op Turkse bodem. Eerst nog even op een ander trainingsveld, maar met de bus binnen een minuutje of tien te bereiken. Alle 27 selectieleden zijn mee en werkten allemaal hun eigen programma af. De grote groep deed een ruime hersteltraining, maar niet voordat de handen van een ieder op elkaar waren gegaan. Het applaus was voor Trevor David. De verdediger maakte weer een stap in zijn herstel. Voor het eerst stond hij weer op voetbalschoenen op het veld. Hij glunderde. “Ik heb weer de bal aangeraakt en lekker oefeningen gedaan in de buitenlicht. Van binnen glunder ik helemaal.” Glunderen deed ook materiaalman Rob Ravestein. Terwijl de selectie de stramme spieren weer soepel maakte onder het Turkse kunstlicht, bleef Ravestein achter in het hotel. Om daar een ontmoeting te hebben met Rydell Poepon. Maar daarover later meer deze week.
Maar niet voordat Yuning Zhang tijdens het diner nog even in het zonnetje gezet werd vanwege zijn 22ste verjaardag. De spits, die een dag na Ricardo Kishna jarig was, kreeg een fraai versierde chocoladetaart met sterretjes geserveerd. Na een daverend applaus nam Zhang het woord. Hij proostte op de tweede seizoenshelft en iedereen deed glimlachend met hem mee. Een mooie afsluiting van een geslaagde openingsdag.
Foto's
Bekijk hier een videoverslag van de reis naar Belek en hier een video van de eerste training (inclusief interview met Fons Groenendijk).