ADO Den Haag arriveert in Paramaribo
‘Welkom in Suriname’, dat is wat de selectie en de staf van ADO Den Haag op woensdagmiddag van alle kanten enthousiast kreeg te horen. Na om kwart over zeven ’s morgens te hebben verzameld op het Zuiderpark, arriveerde de groep om half negen ’s avonds Nederlandse tijd in Suriname (half vier ‘s middags lokale tijd).
De zinderende hitte bij de eerste stappen uit het vliegtuig vielen iedereen even zwaar, maar nog geen tien minuten later viel er een stevige tropische bui. Een teken van het huidige regenseizoen, warmte afgewisseld met buien wat het land prachtig groen houdt. De rit vanaf de luchthaven naar het centrum van Paramaribo liet al behoorlijk wat zien van de prachtige natuur.
Op Schiphol bleek al hoe perfect Surinam Airways alles had geregeld voor de spelers van ADO Den Haag, reisleider Kenneth Zandvliet hielp iedereen waar nodig. De vlucht van tien uur werd door iedereen anders beleefd, de één viel al snel in slaap, de ander keek een paar films, maar er werd vooral veel gelachen. Doordat het vliegtuig niet volgeboekt was, kon iedereen redelijk ruim zitten, wat de vlucht een stuk veraangenaamde.
Na het ophalen van de bagage wachtte buiten een mooi ontvangst van een grote groep mensen. Het woord ‘Welkom’ bleef vallen en vooral Henk Fräser werd warm ontvangen met bloemen en fruit. In de bus werd tot ieders tevredenheid de wedstrijden die ADO Den Haag gaat spelen tegen landskampioen WBC en het Surinaams elftal enthousiast aangekondigd.
Na een frisse douche werd er op het terras van hotel Residence Inn gegeten met de mensen van de Surinaamse Voetbalbond en Surinam Airways, die deze trip mogelijk hebben gemaakt. De heren Clyde Cairo van de luchtvaartmaatschappij en Louis Giskus, president van de Surinaamse Voetbalbond, spraken hun hoge verwachtingen van deze week uit. André Wetzel zette zijn dankbaarheid voor de mooie uitnodiging hier tegenover.
Met een druk schema voor de boeg vertrok iedereen na het eten naar de kamers, die zich bevinden in een soort dorpje rondom het hoofdgebouw van het hotel. Een pittige eerste dag, maar één ding is duidelijk: ADO Den Haag is gearriveerd in Suriname en iedereen weet ervan!
Dag 2: Trainen en pers in Suriname
Na een overheerlijk ontbijt van mevrouw Monique in het Residence Inn Hotel, stond de eerste training in Paramaribo op het programma. In twee kleine busjes werd de selectie en de staf door de stad gereden, op naar het André Kamperveen Stadion waar later in de week ook de wedstrijden worden gespeeld.
De dozen vol flesjes water bleken meer dan nodig, want al na de eerste ronde warmlopen was iedereen drijfnat. Raymond Atteveld maakte er nog een pittige training van bijna anderhalf uur. Later op de persconferentie legde hij ook uit dat dit nodig was. Punt één om te zien hoe de spelers omgaan met nieuwe weerstanden als een andere omgeving en temperatuur. En punt twee omdat de kampioen van Suriname, WBC, staat te popelen om ADO Den Haag een lesje te geven. Terwijl er nog geschilderd werd aan het stadion en in een hoek nog gelast, puften de spelers uit in de dug out, helemaal klaar voor de ontmoeting vrijdagavond.
De goed verzorgde lunch bij een Chinees restaurant vlakbij het hotel was meer dan welkom. Tot grote hilariteit van de hele groep zag Karim Soltani een portie Madame Jeanette aan voor groente en nam een flinke hap. Dit goedje staat echter bekend om de scherpte, de tranen stonden Karim dan ook in de ogen. Bij hem waren de ogen nat van het pittige eten, bij de rest aan tafel van het lachen.
De staf stond na de lunch in een overdekte locatie voor de persconferentie, naast het zwembad, de Surinaamse pers te woord. Samen met Louis Giskus, de voorzitter van de Surinaamse Voetbalbond, en Rudi Westerborg, hoofd PR van Surinam Airways, lieten zij de golf met vragen vanuit de diverse Surinaamse media over zich heen komen.
Wat beweegt ADO Den Haag ertoe hier te zijn was vooral een grote vraag, zeker aan het einde van een zwaar seizoen. André Wetzel en Marco Esser, aanwezig namens de Raad van Commissarissen: ‘We waren vanaf het begin verheugd met de uitnodiging vanuit Suriname en de band die we samen met dit land aan het opbouwen zijn is alleen maar iets moois. De Haagse Surinaamse gemeenschap is behoorlijk groot en ADO Den Haag wil een club zijn voor de hele stad.’
Raymond Atteveld: ‘We vertegenwoordigen de stad Den Haag hier met trots. We wisten dat deze trip eraan zat te komen. Hadden we ons niet veilig gespeeld op de laatste wedstrijddag hadden we ook nog wedstrijden gespeeld voor de nacompetitie. Nu konden we na 10 mei even de teugels laten vieren, maar die hebben we vanmorgen weer stevig aangetrokken.’ Wetzel: ‘Het zou niet van respect naar de organisatie getuigen als we hier zouden voetballen alsof we op vakantie zijn, wij willen altijd winnen.’
Geslaagde clinic van André Wetzel en staf
De donderdagavond, op Hemelvaartsdag, werd erg nuttig gebruikt. De gehele technische staf reisde af naar één van de bondsgebouwen van de Surinaamse Voetbalbond voor een clinic aan trainers die via de bond een licentie hebben en bij een club trainer zijn.
André Wetzel leidde de avond, die opgesplitst was in een gedeelte over het trainen van jeugd en een gedeelte over zonevoetbal. 'Stel vooral vragen, ook dwars door mijn verhaal heen', wilde de technisch directeur van ADO Den Haag vooral de discussie op gang krijgen. Want praten over voetbal, en dan zeker met andere trainers, doet Wetzel graag. De aanwezige 'leerlingen' moesten even loskomen, maar naarmate de avond vorderde gingen ze steeds meer op in zijn verhaal.
Een aantal voorbeelden die werden gegeven wekten mooie hilariteit. Zoals die over de begrenzing van een positiespel, want wanneer er geen gebied is afgezet waarbinnen dit spel zich afspeelt wordt het niet te belopen. Wetzel: 'Als speler heb ik een trainer meegemaakt die 's morgens voor de training met linten zoals die gebruikt worden door de politie de gebieden ging afzetten. Dan kwamen wij het veld op, liepen er één keer tegenaan en hij kon weer opnieuw beginnen.
Niet de afsluiter van de avond, maar een opmerking die bij velen na afloop nog eens de revue passeerde was: 'Coachen in het veld doe je vooraf, zeuren doe je achteraf', aangevens hoe belangrijk communicatie binnen de lijnen is.
Net voordat de staf vertrok naar de clinic, genoot de selectie nog even van een vrij uurtje.
Het André Kamperveenstadion stond vrijdagavond volledig in het teken van een voetbalfeestje. De eettentjes buiten het stadion, de swingende band, alles was gericht op vertier. De wedstrijd leverde dat zeker ook op, met als resultaat een 1-1 eindstand.
In twee typisch Zuid-Amerikaanse busjes reisde de selectie af naar het stadion. Het uitladen van de spullen leverde weinig problemen op, dat kon gewoon door de openstaande ramen. Eenmaal in het stadion werd iedereen gegrepen door de aanstekelijke muziek. Niet alleen het publiek stond heen en weer te wiegen, ook verzorger Govert de Kramer toonde zijn ritmegevoel, net als een aantal spelers.
De warming up werd door beide ploegen in hetzelfde shirt gedaan, een speciaal shirt van Surinam Airways. De band droeg datzelfde kledingstuk en toonde zich ook net zo soepel als de spelers. ‘Heb je even voor mij’ van Frans Bauer klonk nog nooit zo swingend, de bijpassende danspasjes werden ook perfect uitgevoerd.
Na de nodige plichtplegingen was de wedstrijd amper begonnen of ADO Den Haag nam de voorsprong via een vrije trap van Berry Powel. Een droomstart tegen een ploeg met veel snelheid en vooral veel lucht om aan te blijven zetten in de warmte. Danny Buijs verwoordde het na afloop heel duidelijk: ‘Het leek wel of onze tegenstanders op de brommer waren, ze bleven gaan.’
Dat blijven gaan werd ook gevoed door de knappe gelijkmaker die WBC in de tweede helft aan wist te tekenen, het gaf de landskampioen vleugels. Toeschouwers als Stanley Franker en de Surinaamse bondscoach zagen ADO Den Haag proberen te temporiseren, tegen een ploeg die constant in de vijfde versnelling wilde spelen. De 1-1 eindstand stond eigenlijk bijna afzijdig van de slotconclusie van Raymond Atteveld; ‘een erg leerzame en mooie ervaring om wedstrijden als deze te mogen spelen.’
Karakteristiek
WBC – ADO Den Haag 1-1 (0-1)
3. Berry Powel 0-1, 60. Regilio Kemper 1-1
Opstelling ADO Den Haag: Zwinkels (46. Coutinho), Faber, Derijck, Kum, Teixeira; Buijs, Bosschaart (74. De Geer), Immers (70. Resodihardjo); Soltani
(46. Hulst), Powel, Verhoek (46. Cornelisse)
Blije gezichten bij clinic voor jeugd
Na de wedstrijd van vrijdagavond stond er zaterdagmorgen uiteraard een uitlooptraining op het programma. Ditmaal met twee bijzondere gasten, namelijk reisorganisator Kenneth Zandvliet en Surinam Airwaysdirecteur de heer Cairo. Beiden weerden zich kranig om zich niet te laten kennen tussen een groep professionele sporters. Dat de training in dit geval niet heel lang duurde, kwam dit tweetal niet slecht uit. Na de lunch hadden de spelers een paar uurtjes vrij, om rond vier uur te verzamelen en naar een bondsgebouw van de Surinaamse Voetbalbond te gaan. Net voor vertrek ontstond nog een mooi drummersensemble van een groepje spelers die behoorlijk ritme bleken te hebben en direct de aandacht trokken van andere hotelgasten.
Daar stonden ongeveer zestig kinderen te trappelen om te beginnen met de clinic. In cluntenue zaten ze al klaar en allemaal bleven ze keurig op de tribune zitten totdat ze geroepen worden. De spelers en stafleden werden over zes verschillende plaatsen op de kunstgrasvelden verdeeld en gaven de kinderen les in een onderdeel van het voetbalspel.
Steeds bij het doordraaien zag je de groepjes kinderen onderling even met elkaar kletsen wat het leukst was. De 'bokshandjes' en individuele gesprekjes met spelers die spontaan ontstonden vonden ze ogenschijnlijk nog het allermooist. Net als de cadeautjes die na afloop werden uitgedeeld. Bij het eten was de uitzending van een Surinaamse zender wel perfect getimed, want de uitgebreide samenvatting van het duel met WBC kwam op tv.
Verslaggever van het AD, Dennis Jansen, maakte 's middags op Radio Amor mooie reclame voor ADO Den Haag door te vertellen over deze reis en de goede dingen die de club momenteel teweegbrengt in Suriname. De taxichauffeur die hem had geholpen de radiostudio te vinden was spekkoper, want zijn optreden met een band van dezelfde avond passeerde ook nog even de revue tijdens de uitzending.
's Avonds gingen André Wetzel en Raymond Atteveld verder met de trainers die ze donderdagavond al les hadden gegeven. Het zonevoetbal was in theorie al besproken, maar werd nu op het veld tot uiting gebracht. De selectie, ondertussen teruggekeerd op het terras bij het zwembad, maakte van de gelegenheid gebruikt een aantal stafleden op een nat pak te trakteren door ze in het zwembad te gooien. Iets wat niemand bij deze temperaturen ook maar een seconde erg vond.
Goede tweede helft blijft onbeloond
ADO Den Haag heeft de wedstrijd tegen het Surinaams nationale elftal niet weten te winnen. In een goed gevuld en sfeervol André Kamperveenstadion stond er na negentig minuten 2-1 op het scorebord. Tijdens de warming up werden de spelers getrakteerd op een welkome tropische regenbui, later in de tweede helft zouden de sluizen nog een keer open gaan. Nieuwbakken aanvoerder Danny Buijs won voor de tweede keer deze week de toss, het Wilhelmus werd zelfs twee keer gedraaid, de aftrap van de vice-president was mooi, een volle hoofdtribune, alles zag er goed uit voor een mooie voetbalavond. Dat werd het ook, alleen het eindresultaat was niet zoals gewild en zoals elke sporter hadden de spelers van ADO Den Haag daar de balen van.
Het spektakel van Internationaal Voetbal, zoals de stadionspeaker deze oefenwedstrijden steeds betitelde, werd pittig. Het Surinaams elftal speelde een stuk kalmer dan WBC, speelde meer de bal rond op zoek naar de vrijlopende man. Die vond het uiteindelijk onverwacht door een foutje van Timothy Derijck op het moeilijk bespeelbare veld de bal verloor en zich gedwongen zag de doorgelopen tegenstander te stoppen. De gegeven penalty werd door Marlon Felter benut.
Een op het oog onschuldige situatie leverde even later weer een strafschop op. Felter zag Coutinho (door een flinke bloeduitstorting in zijn knie kwam Zwinkels niet in actie en zat good old René Stam weer eens op de bank als resdervekeeper) goed de hoek ingaan en schoot hem net langs hem en ook langs de paal. De 2-0 viel uiteindelijk wel, uit een makkelijk gegeven vrije trap. Het doelpunt was er niet minder mooi om, Giovanni Drenthe schoot de bal van een meter of twintig ongrijpbaar binnen.
In de tweede helft liet ADO Den Haag zien hoe veel beter het kan voetballen en combineren. De goal van Timothy Derijck was een beloning voor een behoorlijk aantal gecreëerde kansen. De rode kaart voor Karim Soltani, die al geel had toen hij tegen de scheidsrechter vertelde dat de begane overtreding op Lex Immers toch wel wat ver ging, maakte zelfs niet eens heel veel verschil. Ook met tien man bleef de ploeg van Raymond Atteveld drukken. In meerdere scrimmages viel de bal uiteindelijk alleen net niet goed, waardoor de goede tweede helft niet werd beloond met een verdiend punt.
De persconferentie na afloop leverde weer mooie taferelen op. Er werden cadeaus uitgewisseld, dankwoorden uitgesproken en André Wetzel, door de gespreksleider tot grote hilariteit consequent aangesproken als meneer Zwetzel, sprak de hoop uit dat de band met de Surinaamse Voetbalbond niet beperkt blijft tot deze trip, maar zich verder zal continueren. Over de wedstrijd waren Raymond Atteveld en Danny Buijs het eens: 'Alle respect voor dit Surinaamse team dat negentig minuten lang vol passie en strijd heeft gespeeld. Wij hebben over twee duels twee goede helften gespeeld en dat is te weinig om hier meer uit te halen.'
Karakteristiek
Surinaams elftal - ADO Den Haag 2-1 (2-0)
19. Felter 1-0, 36. Drenthe 2-0, 63. Derijck 2-1
Rode kaart: Soltani
Opstelling ADO Den Haag: Coutinho; Faber (29. De Geer), Kum, Derijck, Teixeira; Buijs, Cornelisse
(59. Immers), Bosschaart; Verhoek, Powel, Soltani
Mooi ontvangst bij Surinam Airways
Namens ADO Den Haag werden Raymond Atteveld, André Wetzel, Henk Fräser, René Stam, Marco Esser (lid Raad van Commissarissen) en reisleider Kenneth Zandvliet ontvangen op het hoofdkantoor van sponsor Surinam Airways. Samen met de Surinaamse Voetbalbond maakte deze luchtvaartmaatschappij de reis naar Suriname mogelijk. De heren Cairo en Westerborg waren deze week vaak bij de ploeg om van alles te regelen, president Jessurun was een nieuw gezicht. Hij verwachtte het gezelschap op zijn kamer, daar werd al snel druk gesproken over de wedstrijden van de afgelopen dagen. Als president van dé nationale carrier van Suriname wilde hij benadrukken wat de gedachtengang was achter de uitnodiging voor ADO Den Haag. 'In de jaren '80 was voetbal echt groot in Suriname, de stadion zaten voller dan vol als bijvoorbeeld Robin Hood en Transvaal speelden. Dat is minder geworden. Wij vinden sport en voetbal belangrijk voor de maatschappij en kijken dan vaak richting Nederland. Wij willen investeren in de sportwereld en dit is een prachtig voorbeeld. Weet dat Surinam Airways altijd klaar zal staan voor jullie.'
Ook Marco Esser, namens de Raad van Commissarissen van ADO Den Haag, was erg tevreden over de samenwerking tot nu toe. 'Wij denken als club hier iets te kunnen bieden, dat hebben we ook laten zien met bijvoorbeeld de clinics voor jeugd en trainers. Maar Suriname heeft ons ook veel geboden en heeft ons veel te bieden. De eerste proeven van deze samenwerking zijn vruchtbaar geweest, wat ons betreft blijft dit zeker niet bij een incident.'
De shirts die ADO Den Haag had meegebracht met de namen van de directeuren op de rug, vielen in goede aarde. Jessurun: 'Dit nodigt haast uit tot nog een wedstrijdje.' Ook ADO Den Haag kreeg mooie spullen van Surinam Airways mee. Beide partijen gingen zeer tevreden uiteen, vooral het gevoel dat de heer Cairo verwoordde overheerste: 'Het Surinaamse publiek is deze week de grote winnaar geweest.'
Erg prettige avond bij ambassade
De spelersgroep, staf en begeleiding van ADO Den Haag waren maandagavond te gast bij de ambassade van Nederland in Suriname. Tweede man van de ambassade, de heer Aalmans, ontving de selectie op een prachtige locatie aan het water. Hotel Torarica, een erg mooi hotel midden in Paramaribo, was de ideale setting voor een informele ontmoeting met het ambassadepersoneel. Achter het hotel, bij de pier, genoot iedereen van een hapje en een drankje en werd er vooral gesproken over het mooie gastland van deze trip.
Marco Esser van de Raad van Commissarissen van ADO Den Haag en de heer Aalmans konden elkaar goed vinden in mooie toekomstplannen. Niet alleen over onderlinge kennisdeling, maar ook over de optie van een sportpas die sporters in Nederland en Suriname in de mogelijkheid stelt vrij gemakkelijk bij elkaar te gaan trainen. Met de komst van staatssecretaris Jet Bussemaker binnenkort, een mooi streven.
Aalmans, even voor deze ontmoeting te gast bij een kinderboekenevenement waar ook behoorlijk wat Nederlandse mensen betrokken zijn, had genoten van de twee gespeelde wedstrijden. ‘Ik, achter het glas kijken in een vipruimte, nooit. Sport wil ik beleven, tussen de mensen, zeker in een mooie ambiance als vrijdag en zondag. Iedereen heeft genoten en het is moeilijk in woorden te vatten hoe groot de trots van de mensen hier is dat hun nationale elftal een Nederlandse ploeg heeft verslagen.’
Selectie geniet van rustieke Bergendal
Na de trainingen, wedstrijden en officiële bezoeken is het vanaf dinsdag ook tijd voor een beetje vakantie voor de selectie van ADO Den Haag. De hele groep reisde af naar het rustieke Bergendal, een resort midden in het woud. Daar gingen ze kajakken, hiken, kaaimannen spotten in het donker en van een tiendelige kabelbaan dwars door de jungle roetsjen. Hieronder een klein beeldverslag.
Over een terrakleurige bauxietweg die nog volop in aanleg was, gingen er drie busjes met spelers en begeleiding richting Bergendal. Na, wederom, een warm welkom en een lunch, begonnen de activiteiten. De selectie werd per boot naar het adventure island gebracht vanwaaruit alles ging beginnen.
De groep die als eerst aan de beurt was om te kajakken, kwam al vrij snel weer voorbij het resort gevaren. Via een prachtige kreek kwamen ze terug op de Surinamerivier om stroomopwaarts terug te keren naar het startpunt.
Ook de staf liet zich niet onbetuigd en waagde zich als eerste aan de bijzondere serieu kabelbanen in dit gebied. Na een stevige klim en uiteraard wel gezekerd, kon elke deelnemer van plateau naar plateau slingeren. Deze plateaus zaten hoog in de bomen, sommigen zelfs op 35 meter, één ritje ging zelfs de Surinamerivier over. Een bijzondere ervaring die de meeste spelers de volgende morgen ook nog zouden ondergaan.
Het personeel van het resort Bergendal wilde graag op hun eigen pier op de foto met de groep voetballers die ze in korte tijd hadden leren kennen. Het genoegen was volledig tweeledig, want de groep had genoten van het resort en de mooie lodges waarin verbleven werd. Sommigen stonden zelfs op palen en zaten bijna helemaal in het bladerdak van de bomen. Net niet te zien op de foto is de mooie klok, die steeds geluid werd als er weer een boot aanmeerde.
De terugreis naar Paramaribo ging niet per bus, maar met een pittige speedboot waar de selectie precies inpaste. Dwars door een prachtig natuurgebied, waar zeker ook oog voor was, eindigde dit reisje uiteindelijk in een behoorlijk watergevecht. Vooral de inzittenden achterin waren drijf en drijfnat, doordat door de snelheid elke gegooide druppel die kant op kwam. Teammanager Jilles Zevenbergen, druipend nat, kreeg een koekje van eigen deeg van Danny Buijs. Op momenten tijdens trainingen dat spelers vorige week klaagden hoe heet het wel niet was, antwoordde Zevenbergen steevast erg droog: 'Mooi weer, geen muggen, prima.' Diezelfde quote kreeg hij nu terug van de gelegenheidsaanvoerder, die nog kurkdroog was.
Leroy Resodihardjo is duidelijk weer opgeknapt na een aantal dagen niet lekker te zijn geweest. Danny Buijs en hij genieten van de mooie boottocht.
Eenmaal terug in Paramaribo trok de selectie naar 't Vat. Deze kroeg had een aantal plekken gereserveerd voor de selectie, zodat ze gezamenlijk met een grote groep andere voetbalenthousiastelingen de Champions Leaguefinale konden kijken. Het aantal Barcelonafans overheerste op het gehele terras, datzelfde gold ook voor de spelersgroep. De doelpunten werden over het algemeen erg jubelend ontvangen.
Voldane terugblik op Surinamereis
De afgelopen tien dagen verbleef de selectie van ADO Den Haag, bepaald niet onopgemerkt, in de hoofdstad van Suriname, Paramaribo. Bij deze een terugblik op alle hoogtepunten van deze reis, de wedstrijden zelfs nog even buiten beschouwing gelaten. De reacties op de aanwezigheid van ADO Den Haag en ook zeker de jongens van Surinaamse afkomst. Berry Powel bijvoorbeeld werd op het vliegveld opgewacht door een oom die hij nog nooit had ontmoet, maar later in de week thuis kon bezoeken. Gino Coutinho ging naar zijn opa en Henk Fräser bleek overal familie te hebben. Op Zanderij werd hij al ontvangen met bloemen en fruit, later in de week verschenen er zelfs dames met speciale Henk Fräsershirts aan, bleken nichtjes.
De humor van Yuri Cornelisse verlichtte zo'n beetje alle situaties. In het vliegtuig al toen AD-verslaggever Dennis Jansen vroeg naar zijn rituelen voorafgaande aan een wedstrijd. 'Rituelen, die heb ik zeker wel, ze zijn alleen nooit hetzelfde.' Of tijdens de eerste training: 'Nu begrijp ik waarom we hier geen mussen zien, die zijn dood van het dak af gevallen.'
Santy Hulst maakte aan de ene kant een dieptepunt mee met zijn blessure, hij brak een middenvoetsbeentje., maar maakte er meteen het beste van. Wachtend op een plekje in het ziekenhuis om zijn voet in te laten gipsen, zat hij bij fysiotherapeut Edwin Coret op zijn rug op weg naar de vaste eetgelegenheid. Een auto stopte ineens en daarin zat een arts wiens zoon ooit training bleek te hebben gehad van Santy. Binnen no time had hij geregeld dat Santy ingegipst kon worden. De manier waarop Santy omging met zijn beperkingen die krukken nu eenmaal opleveren waren ook noemenswaardig. Gewoon mee gaan dansen, met de krukken in de lucht, hier en daar met wat hulp van Mike de Geer.
Edwin Coret was niet alleen 'Santydrager', hij was ook de looppartner van Ahmed Ammi die nog niet mocht trainen op het veld. Wat je allemaal over moet hebben voor dit werk bleek wel tijdens hun eerste tocht door de stad. Edwin ging Ahmed voor een zebra op, maar moest dit bijna bekopen met een ernstig ongeluk. De aanstormende auto kon echt maar net op tijd stoppen.
Het was Madame Jeanette die Karim Soltani bijna nekte in het Chinese restaurant waar de lunch gebruikt werd. Het groentengoedje bleek extreem heet en hij nam echt een enorme hap met alle gevolgen van dien.
Waar voetballers op reis gaan en een zwembad is, zullen er altijd mensen ongewild het bad in worden gegooid. Govert de Kramer en Dennis Jansen waren de eerste 'slachtoffers'. Later in de week kwam daar reisleider Kenneth Zandvliet bij, die ondergesmeerd met de overgebleven taart van de verjaardag van Chris Croes (Chris gefeliciteerd!) te water ging.
De ontstane tennisverslaving van de selectie zorgde ervoor dat de tennisbaan van het hotel hele dagen bezet was. De sportcommentatoren langs de kant leverden in de laatste vrije dagen van de reis voor het hele terras van Residence Inn hilarische taferelen op. De beste en grappigste stuurlui staan uiteraard altijd aan wal. En een mooie grap: bij de receptie melden dat het licht op de baan wel uit kan omdat er niet meer gespeeld wordt terwijl er nog een wedstrijd in volle gang is.
Mevrouw Monique, die elke morgen het ontbijt verzorgde en liet zien wat gastvrouwschap echt is.
De chauffeur die Dennis Jansen naar het monument van de SLMramp bracht verdient ook te worden vermeld. Edje kon niet alleen cd's van zichzelf laten horen, hij bestelde ook doodleuk een biertje om kwart over tien 's morgens en schoof nonchalant aan bij het radio-interview voor Radio Amor. Hij beleefde een werelddag met zijn Nederlandse passagiers.
Op humoristisch vlak was het heel de week teammanager Jillis Zevenbergen die een duit in het zakje deed. Zijn eerste reactie op de warmte, 'Goh, wat dooit het hier', haalde zelfs de krant. Tijdens de kabelbaanrit door het oerwoud in Bergendal wist hij de twee begeleiders bijna te laten omvallen door een mop over een pauw en een kalkoen die hij de hele week op verzoek nog heeft moeten herhalen. ADO Den Haag zal op veel plaatsen herinnerd worden, maar Jillis heeft echt bij veel mensen een mooie glimlach achter gelaten.
André Wetzel overwon zijn hoogtevrees en ging toch mee op de tocht met kabelbanen door het oerwoud. Zoals het een oud-gymleraar betaamt was hij uiteindelijk één van de besten van de groep.
De mooie bezoeken aan sponsor Surinam Airways en de Nederlandse ambassade en het openingsdiner met de Surinaams Voetbalbond waren zeker geen plichtplegingen, dit werden heerlijke momenten waarin openlijk over voetbal en alle gezamenlijke mogelijkheden werd gesproken.
De lach van Marco Esser, lid van de Raad van Commissarissen, die voor het eerst ervaarde hoe voetballers uit de hoek kunnen komen. Al snel deed hij mee in plannetjes om iemand anders voor de gek te houden of kwam hij terug met prachtige verhalen, bijvoorbeeld over de dierentuin waar hij met Dennis Jansen was geweest. De ontsnapte aap, die zelf al weer terug in zijn kooitje was gegaan, maar wat niemand had gezien waardoor hij weer ontsnapte. En de beheerder die ergens uit een hok een doos met 'merchandisespulletjes' haalde en deze bloedserieus uit ging stallen zal nog op menig familiefeestje verteld gaan worden.
Uiteraard nog zaken vergetend, mag het allerbelangrijkste niet vergeten worden: de vriendelijkheid en warmte die de Surinaamse mensen de spelers en de staf van ADO Den Haag 24 uur per dag gaven. Nooit een chagrijnig gezicht, altijd een open mind en een kundigheid om overal de mooie kanten van te zien. Iets wat op iedereen die meereisde veel indruk heeft gemaakt, iets wat iedereen ook zeker meeneemt naar huis.