ADO Den Haag heeft met verslagenheid kennis genomen van het overlijden van Sylvia Nooij. Onze gedachten gaan uit naar de familie en vrienden van Sylvia. Wij wensen u allen veel sterkte toe bij het dragen van dit verlies. Vanwege het overlijden van Sylvia Nooij zal het eerste elftal van ADO Den Haag maandagavond tijdens de oefenwedstrijd tegen Serooskerke rouwbanden dragen.
In totale verslagenheid heeft ADO Den Haag Vrouwenvoetbal vandaag kennis genomen van het overlijden van ex-speelster en jeugdtrainster Sylvia Nooij. Sylvia was al vroeg een talentvolle speelster. Op de velden van Buitenveldert liet zij menig tegenstander versteld staan door haar bijzonder functionele techniek. Als voormalig jeugdinternational maakte ze op jonge leeftijd de overstap naar topclub Ter Leede. Al tijdens het voorronde toernooi van de UEFA-Women’s Cup toernooi liet de wat stille en teruggetrokken Amsterdamse haar voeten spreken. In de zomer van 2004, in het Sloveense Novo Mesto, maakte Sylvia in de 1-0 verloren wedstrijd tegen KR Reykjavik haar debuut in het rood gele shirt. Helaas werd Ter Leede uitgeschakeld in dat voorronde toernooi. In augustus van datzelfde jaar mocht een juichende Sylvia wel de eerste Super Cup in het vrouwenvoetbal boven haar hoofd houden, nadat Saestum met penalty’s was verslagen. Sylvia groeide, in het warme bad dat Ter Leede voor haar was, in het laatste competitiejaar oude stijl niet alleen uit tot een dragende speelster maar ook tot een steeds sterkere persoonlijkheid. Niet in de laatste plaats door de begeleiding van haar vader en trouwste, maar vooral meest trotse supporter Ruud.
Na het behalen van het kampioenschap met Ter Leede in 2007 werd de Eredivisie Vrouwen opgericht. Toen al bleek dat Sylvia een sterke persoonlijkheid had. Zij weigerde te gaan spelen voor de club die de KNVB voor haar in gedachten had en bleef lid bij Ter Leede. Via de satellietclub-regeling kwam zij op die manier alsnog bij ADO Den Haag terecht.
In Den Haag bloeide er in de beginjaren van de Eredivisie Vrouwen iets moois op. Ieder jaar werd het team een stukje beter en ieder jaar zat het team dichter op de landstitel. Na vijf jaar was het dan eindelijk zover. In 2012 won ADO Den Haag Vrouwen niet alleen de beker, maar werd het ook landskampioen. De toen 27-jarige Nooij was als centrale verdedigster of controlerende middenveldster een belangrijke schakel binnen het Haagse team.De prestaties van Sylvia bleven ook in Zeist niet onopgemerkt. Op 7 maart 2009 tijdens de Cyprus Cup maakt Sylvia tegen Canada haar officiële debuut in het Nederlands vrouwenvoetbalelftal. Daarna zouden er nog vijf interlands volgen, allemaal als speelster van ADO Den Haag.
In de zomer van 2012, net na het behalen van het kampioenschap, startte ook Ajax met een voetbalelftal in de Eredivisie Vrouwen. Veel Haagse speelsters verkasten naar de hoofdstad, maar ook hier besloot Sylvia anders. De geboren Amsterdamse bleef ADO Den Haag Vrouwen trouw, “ik heb twee favoriete clubs”, zei ze daarover, “Ajax bij de mannen en ADO Den Haag bij de Vrouwen en dat verandert nooit!”. Ook deze beslissing tekende het karakter van Sylvia, ze was loyaal naar de mensen die veel voor haar betekenden.
In 2014 keerde Sylvia na een korte zijstap in de Amerikaanse zomercompetitie terug naar Den Haag. Het eerste idee was om weer aan te sluiten bij de selectie van het eerste elftal, echter een chronische rugblessure maakte dat Sylvia niet haar normale niveau haalde. Sylvia haatte dat. Zij, die er dagelijks echt alles aan deed en in haar persoonlijke verzorging, voeding en personal training echt een voorbeeld was, kon niet meer het door haar gewenste niveau halen. Ze besloot te stoppen. Na 131 officiële wedstrijden in het groen geel zat haar haar actieve voetbal loopbaan op het hoogste niveau erop.
Stilzitten was niet aan Sylvia besteed. Vol overgave stortte zij zich op haar nieuwe taak: Assistent trainer bij het nieuw gestarte Jong ADO Den Haag Vrouwen. Tussen al die jonge talenten kon ze haar ei kwijt. Ze was het voorbeeld voor die jonge meiden en nog steeds de meest afgetrainde vrouw op het veld. Mede door haar inbreng werd het een prachtig seizoen en kon op het veld van KSD-Marine, in het mooie Haagse duinenlandschap, het kampioenschap gevierd worden. In dat seizoen werden we voor het eerst opgeschrikt door het nieuws dat Sylvia als gevolg van een epileptische aanval in het ziekenhuis was beland, maar door het gebruik van de juiste medicatie kreeg ze dat goed onder controle.
Toch begonnen ook bij Sylvia de twijfels op te spelen. Ze was toen bijna 30 en op zoek naar haar verdere doel in het leven. Hoe lang kon ze nog door als trainer, moest ze nog verdere cursussen gaan volgen of wilde ze gaan reizen? Ze koos voor dat laatste en helaas voor de Haagse talenten stond zij niet meer op het veld. Wel zagen we Syl geregeld als bezoekster in het stadion of langs de kant. Meer dan geregeld had zij contact met ons wanneer zij weer door een Amerikaanse speelster was benaderd met het verzoek een club te zoeken in Europa. Ze dacht dan altijd eerst aan haar ADO Den Haag.
Syl, ADO Den Haag is jou enorm veel dank verschuldigd en zal nog lang nodig hebben om dit grote verlies een plaats te geven. Wij zullen je enorm missen. Jouw overlijden laat een leegte achter. Een leegte voor jouw familie, een leegte voor jouw vrienden maar zeker ook een leegte bij ADO Den Haag. Jouw club, mijn club, onze club!
Lieve Sylvia, rust zacht!