Na een intens leven vol kracht is zakenman en oud-voetballer Hans Kattenburg afgelopen maandag, 13 februari, in alle rust overleden. Kattenburg startte zijn sportcarrière als voetballer bij het Haagse VCS en eindigde zijn loopbaan bij het bekende Holland Sport, waar hij ook als eigenaar een bestuursfunctie bekleedde. Kattenburg is 91 jaar geworden.
Ons medeleven gaat uit naar alle nabestaanden van Hans.
Lees hieronder de necrologie van Hans Kattenburg
Op de gezegende leeftijd van 91 jaar is op 13 februari Hans Kattenburg overleden. Hans Kattenburg was bestuurslid in de laatste jaren van Holland Sport, één van de rechtsvoorgangers van ADO Den Haag. Hij was ook één van de geldschieters van de avontuurlijke club, die haar thuiswedstrijden speelde op Houtrust. Het samengaan met ADO in 1971, waardoor FC Den Haag ontstond, was beslist niet zijn idee. Toen voorzitter Luc Kroesemeijer van Holland Sport al akkoord was gegaan met de door de gemeente Den Haag gesteunde samensmelting zette Kattenburg nog inzamelingsacties op touw om Holland Sport te behouden. Het mocht niet baten.
‘Een liquidatie van Holland Sport’, heeft Hans Kattenburg het samengaan met ADO altijd genoemd. En dat aan de naam FC Den Haag ook nog ADO werd geplakt maakte hem helemaal obstinaat. Strijdbaarheid was altijd een kenmerkende eigenschap van Kattenburg. Als speler van VCS was hij dat al. Hij speelde met technisch zeer vaardige voetballers als onder anderen Guus Haak, Henk Blankenstein en Jan de Fouw. Zij speelden zo zuiver op voetbaltechnisch vermogen, dat VCS de ‘lakschoenenploeg’ werd genoemd. Hans zorgde in zijn eentje door zijn fanatisme voor agressie in de ploeg, maar ook bij menig tegenstander. Hans lag ook altijd in de clinch met het gezag. Met scheidsrechters en in zijn zakelijk leven vaak met de belastingdienst. Soms trok hij aan het langste eind, soms ook niet en moest hij daarvoor boeten.
Hans Kattenburg had een muntenhandel, Numint. Hij hield kantoor aan huis, aan de Van Alkemadelaan. Met altijd aanloop van kleurrijke mensen van diverse pluimage, van hoog niveau, van eenvoudige komaf. En altijd bewaking bij de hand. Hij deed zijn zaken aan een tafel in de huiskamer met een herdershond onder de tafel aan zijn voeten. Hij woog sieraden af op een weegschaal, stopte deze in enveloppen en rekende af met de clientèle volgens de dan geldende goudprijs. En tussendoor ondertekende hij aanslagbiljetten van de belastingdienst met de woorden: belastingblauw, ik heb een gruwelijke hekel aan jou’.’ Wie bij hem in de gunst viel kreeg een gouden balletje om op de revers van je colbert te dragen. En je kon bij hem terecht voor een bijdrage aan het Internationaal Jeugdtoernooi van ADO Den Haag, dat hij altijd een mooi evenement vond. Ook was hij betrokken bij het op Laakkwartier gehouden Harry de Hartogtoernooi van De Ooievaars, de niet meer bestaande van origine Joodse voetbalvereniging.
Rusteloos, emotioneel, dat was Hans Kattenburg, die als Joodse jongen de verschrikkingen van het concentratiekamp in de Tweede Wereldoorlog overleefde. Menigmaal liet hij zijn vlak bij één van zijn polsen getatoeëerde kampnummer zien. Ook als bestuurder van Holland Sport liet hij vaak van zich horen èn zien. Hij was niet alleen één van de geldschieters, maar trainde ook regelmatig mee met de selectie onder leiding van trainer Cor van der Hart. Hij baarde opzien met zijn felheid zoals in zijn spelersloopbaan bij VCS. En conditioneel bleek hij als man van middelbare leeftijd aardig mee te kunnen komen met de jonge profs.
Zijn aversie tegen FC Den Haag hield jaren stand. Het werd wat minder toen in het begin van de jaren tachtig toenmalig voorzitter Pieter den Dulk een verzoeningspoging deed. Ruim tien jaar na het ontstaan van FC Den Haag vertoonde hij zich voor het eerst in het Zuiderparkstadion. Zijn bezoeken aan de thuis- en soms ook uitwedstrijden van FC Den Haag en later ADO Den Haag werden frequenter, toen zijn vriend John Krupe bestuurslid was geworden. In die tussenliggende tijd volgde hij nadrukkelijk Ajax, Excelsior en Oranje. Maar als iemand begon over Holland Sport dan bleek hij nog niets van zijn emotie en strijdbaarheid te hebben verloren.
Toen de ouderdom kwam kreeg hij pas rust na een intens leven. Met Hans Kattenburg is een kleurrijk, strijdvaardig en emotioneel mens heengegaan.
Dank voor alles wat je hebt gedaan, Hans. Mogen deze woorden voor de nabestaanden tot troost zijn en de kracht geven het verlies te verwerken.